De Zwarte Tinus

Sommige dingen in een huis of kamer zijn niet zozeer speciaal vanwege het voorwerp zelf maar des te meer door de afkomst of  herinnering aan iets wat in verband staat met het voorwerp. Zo staat er bovenop mijn boekenkast  al een tijdje een fraaie halve liter fles van het dubbelbier 'Zwarte Tinus'. Steeds als ik dit flesje wat beter bekijk gaat de gedachte terug naar een ietwat grijze dag in maart van het jaar 2010. Aan een vriendin had ik gevraagd of zij mij op deze dag, op station Rotterdam Centraal, geblinddoekt in de trein kon zetten naar een voor mij onbekende bestemming. Ja, een mens heeft soms vreemde hobby's. De 18e halte moest ik uitstappen waaraan ik uiteraard, nieuwsgierig als ik was, gehoor gaf. 


Ik bleek mij te bevinden in Koog-Zaandijk, een naam die ik vaag kende van de korfbaluitslagen op teletekst.
Toen ik wat verder het dorp inliep en aankwam op de Zaanse Schans begreep ik waarom ik hier naartoe was geloodst. De Zaanse Schans is een van Nederlands grootste attracties, en dan vooral voor buitenlandse toeristen. Hier zijn een aantal ouderwetse windmolens, Hollandse huizen en oude boerderijen te bezichtigen en dat alles omringd met veel water en een uitgestrekt polderlandschap. Hollandser dan dit bestaat niet en voor de talrijk opgekomen, veelal Japanse, toeristen vormt de Zaanse Schans natuurlijk een prachtige combi met het niet zo veel verder gelegen Amsterdam.


Na mijn ronde door de molens, huisjes en souvenirwinkeltjes vond ik het welletjes en bezocht nog even het dorp, dat toch op de route lag naar het station. Zoals het een goed verkenner betaamd deed ik de plaatselijke bakker en snackbar aan en vond ik zelfs nog een ouderwetse slijterij. Ik had niet veel tijd nodig om te kiezen voor de Zwarte Tinus als souvenir voor thuis. De jongen op het etiket deed me sterk denken aan Kuifje, en zo voelde ik me deze dag dan ook. 


De Zwarte Tinus is een donker bier met een alcoholgehalte van 7%. Als brouwerij wordt vermeld; 'Het geheim van de smid'. Research leert me dat deze brouwerij niet echt bestaat, maar vernoemd is naar een restaurant in Tilburg die haar bieren laat brouwen bij brouwerij 't Volen in Volendam. Er is ook een blonde variant van de Zwarte Tinus, te weten; Rooie Mien. De exacte smaak van de Zwarte Tinus is me helaas ontschoten en dus zou ik deze, en natuurlijk de Rooie Mien nog graag een keer nuttigen. De herinneringen die dat ene flesje oproepen, zullen echter altijd blijven. 

Door: Robin